مقایسه نمره حد نصاب و میزان قبولی شرکت کنندگان در آزمون عینی ساختارمند بالینی با استفاده از چهار روش مختلف تعیین استاندارد: نمره ثابت، آنگوف، رگرسیون مرزی و کوهن

زمینه و هدف: روش های مختلفی برای تعیین نمره حد نصاب قبولی آزمون ها وجود دارند اما تاکنون به ندرت برای امتحانات داخل کشور مورد استفاده قرار گرفته اند. ما در این مطالعه، حد نصاب قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی مقطع پیش کارورزی را به چهار روش نمره ثابت، آنگوف، رگرسیون مرزی و کوهن محاسبه کردیم. روش­کار: برای تعیین استاندارد به روش نمره ثابت، نمره 60 (از 100) در نظر گرفته شد. برای روش آنگوف، بعد از طراحی سؤالات، پانلی شامل 11 داور تشکیل شد که هر یک به صورت مستقل، احتمال قبولی یک دانشجوی مرزی را در هر یک از ایستگاه ها برآورد کردند. میانگین احتمالات تمام داوران در تمام ایستگاه ها، استاندارد آزمون محسوب شد. به منظور اجرای روش رگرسیون مرزی برای هر ایستگاه، معادله رگرسیونی با نمره چک لیست و نمره ارزیابی کلی دانشجویان نوشته شد و استاندارد ایستگاه به ازای نمره 2 در لیکرت محاسبه شد. در روش کوهن، 60 درصد میانگین نمرات 5 درصد اول دانشجویان در کل آزمون، به عنوان استاندارد آزمون در نظر گرفته شد. یافته­ها: استاندارد حاصل از روش های عدد ثابت، آنگوف، رگرسیون مرزی و کوهن، به ترتیب 60، 15/49، 39/42 و 74/42 به دست آمد. میزان قبولی دانشجویان در کل آزمون به ترتیب 9/21، 6/67، 3/93 و 4/92 درصد بود. نتیجه گیری: در این مطالعه، چهار روش برای تعیین استاندارد قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و نشان داد روش اتخاذ شده برای تعیین حد نصاب قبولی آزمون، تاثیر قابل توجهی بر نمره استاندارد تعیین شده و درصد قبولی دانشجویان دارد.